بررسی فرآیندهای واجی ناشی از افزودن پیشوند وجه‌ساز در گویش مکریانی(براساس نظریۀ واجی خود واحد)

وند وجهی که نشان­دهندۀ امر، شرط و التزام است و در گویش مکریانی از زبان کردی با پیشوندهای (da- وbi-) نشان داده می­شود، هنگام اضافه شدن به ستاک فعلی باعث بروز یکسری از فرآیندهای واجی می­گردد. این مقاله با پیروی از اصول کلی نظریۀ خودواحد سعی در توصیف تحولات واجی ناشی از افزوده­شدن پیشوند (da-) بر ستاک فعل در گویش مکریانی از زبان کردی دارد. چارچوب نظری پژوهش حاضر بر مبنای نظریۀ خودواحد که یکی از مشتقات واج­شناسی زایشی  می­باشد، استوار است. داده­های مورد نیاز از طریق بررسی منابع موجود و ثبت داده­های مکتوب در کتب و متون زبان کردی  بدست آمده­است. نتایج حاصل از پژوهش اخیر نشان می­دهد که سه فرآیند واجی حین اضافه­شدن این پیشوند به ستاک پررنگتر از بقیه به نظر می­رسند که عبارتند از: غلت افزایی و تبدیل­شدن واکۀ ساده به واکۀ مرکب در پیشوند، حذف همخوان چاکنایی انسدادی و واکۀ همراه آن از ابتدای ستاک و تقلیل هجا و سرانجام فرآیند قلب. پربسامدترین فرآیند واجی ناشی از افزودن پیشوند (da-) در این گویش فرآیند غلت­افزایی و مرکب­شدن واکۀ سادۀ پیشوند است.